From Middle Low German snôr. First attested in the 17th century.
nöör (genitive nööri, partitive nööri)
Declension of nöör (ÕS type 22e/riik, length gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | nöör | nöörid | |
accusative | nom. | ||
gen. | nööri | ||
genitive | nööride | ||
partitive | nööri | nööre nöörisid | |
illative | nööri nöörisse |
nööridesse nööresse | |
inessive | nööris | nöörides nööres | |
elative | nöörist | nööridest nöörest | |
allative | nöörile | nööridele nöörele | |
adessive | nööril | nööridel nöörel | |
ablative | nöörilt | nööridelt nöörelt | |
translative | nööriks | nöörideks nööreks | |
terminative | nöörini | nöörideni | |
essive | nöörina | nööridena | |
abessive | nöörita | nöörideta | |
comitative | nööriga | nööridega |