Perfect passive participle of obiciō.
obiectus (feminine obiecta, neuter obiectum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | obiectus | obiecta | obiectum | obiectī | obiectae | obiecta | |
genitive | obiectī | obiectae | obiectī | obiectōrum | obiectārum | obiectōrum | |
dative | obiectō | obiectae | obiectō | obiectīs | |||
accusative | obiectum | obiectam | obiectum | obiectōs | obiectās | obiecta | |
ablative | obiectō | obiectā | obiectō | obiectīs | |||
vocative | obiecte | obiecta | obiectum | obiectī | obiectae | obiecta |
obiectus m (genitive obiectūs); fourth declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | obiectus | obiectūs |
genitive | obiectūs | obiectuum |
dative | obiectuī | obiectibus |
accusative | obiectum | obiectūs |
ablative | obiectū | obiectibus |
vocative | obiectus | obiectūs |