From German Pinie, from Latin pinea.
pinja f (genitive singular pinju, plural pinjur)
Declension of pinja | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | pinja | pinjan | pinjur | pinjurnar |
accusative | pinju | pinjuna | pinjur | pinjurnar |
dative | pinju | pinjuni | pinjum | pinjunum |
genitive | pinju | pinjunnar | pinja | pinjanna |
From Swedish pinje, from German Pinie, from Latin pinea.
pinja
Inflection of pinja (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | pinja | pinjat | |
genitive | pinjan | pinjojen | |
partitive | pinjaa | pinjoja | |
illative | pinjaan | pinjoihin | |
singular | plural | ||
nominative | pinja | pinjat | |
accusative | nom. | pinja | pinjat |
gen. | pinjan | ||
genitive | pinjan | pinjojen pinjain rare | |
partitive | pinjaa | pinjoja | |
inessive | pinjassa | pinjoissa | |
elative | pinjasta | pinjoista | |
illative | pinjaan | pinjoihin | |
adessive | pinjalla | pinjoilla | |
ablative | pinjalta | pinjoilta | |
allative | pinjalle | pinjoille | |
essive | pinjana | pinjoina | |
translative | pinjaksi | pinjoiksi | |
abessive | pinjatta | pinjoitta | |
instructive | — | pinjoin | |
comitative | See the possessive forms below. |
pinja f