From prúður (“gentle, dignified, stately”) + menni (“man”).
prúðmenni n (genitive singular prúðmennis, nominative plural prúðmenni)
n-s | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | prúðmenni | prúðmennið | prúðmenni | prúðmennin |
accusative | prúðmenni | prúðmennið | prúðmenni | prúðmennin |
dative | prúðmenni | prúðmenninu | prúðmennum | prúðmennunum |
genitive | prúðmennis | prúðmennisins | prúðmenna | prúðmennanna |