praedor (“pillage, plunder, despoil”) + -bundus
praedābundus (feminine praedābunda, neuter praedābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | praedābundus | praedābunda | praedābundum | praedābundī | praedābundae | praedābunda | |
genitive | praedābundī | praedābundae | praedābundī | praedābundōrum | praedābundārum | praedābundōrum | |
dative | praedābundō | praedābundae | praedābundō | praedābundīs | |||
accusative | praedābundum | praedābundam | praedābundum | praedābundōs | praedābundās | praedābunda | |
ablative | praedābundō | praedābundā | praedābundō | praedābundīs | |||
vocative | praedābunde | praedābunda | praedābundum | praedābundī | praedābundae | praedābunda |