sansa (plural sansas)
sansa f (plural sanse)
Borrowed from Arabic صَنْج (ṣanj, “harp, cymbal”).
sansa f (plural sanse)
sansa
sansa
sansa
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sansa | sansakuna |
accusative | sansata | sansakunata |
dative | sansaman | sansakunaman |
genitive | sansap | sansakunap |
locative | sansapi | sansakunapi |
terminative | sansakama | sansakunakama |
ablative | sansamanta | sansakunamanta |
instrumental | sansawan | sansakunawan |
comitative | sansantin | sansakunantin |
abessive | sansannaq | sansakunannaq |
comparative | sansahina | sansakunahina |
causative | sansarayku | sansakunarayku |
benefactive | sansapaq | sansakunapaq |
associative | sansapura | sansakunapura |
distributive | sansanka | sansakunanka |
exclusive | sansalla | sansakunalla |
sansa (present sansar, preterite sansade, supine sansat, imperative sansa)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | sansa | — | ||
supine | sansat | — | ||
imperative | sansa | — | ||
imper. plural1 | sansen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | sansar | sansade | — | — |
ind. plural1 | sansa | sansade | — | — |
subjunctive2 | sanse | sansade | — | — |
present participle | sansande | |||
past participle | sansad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.