From seyður (“sheep”) + maður (“man”).
seyðamaður m (genitive singular seyðamans, plural seyðamenn)
m41 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | seyðamaður | seyðamaðurin | seyðamenn | seyðamenninir |
accusative | seyðamann | seyðamannin | seyðamenn | seyðamenninar |
dative | seyðamanni | seyðamanninum | seyðamonnum | seyðamonnunum |
genitive | seyðamans | seyðamansins | seyðamanna | seyðamannanna |