From sjón (“vision”) + taug (“nerve”).
sjóntaug f (genitive singular sjóntaugar, nominative plural sjóntaugar)
f-s1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sjóntaug | sjóntaugin | sjóntaugar | sjóntaugarnar |
accusative | sjóntaug | sjóntaugina | sjóntaugar | sjóntaugarnar |
dative | sjóntaug | sjóntauginni | sjóntaugum | sjóntaugunum |
genitive | sjóntaugar | sjóntaugarinnar | sjóntauga | sjóntauganna |