From Old Norse sjón, from Proto-Germanic *siuniz, whence also sýn.
sjón f (genitive singular sjónar, plural sjónir)
f2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sjón | sjónin | sjónir | sjónirnar |
accusative | sjón | sjónina | sjónir | sjónirnar |
dative | sjón | sjónini | sjónum | sjónunum |
genitive | sjónar | sjónarinnar | sjóna | sjónanna |
From Old Norse sjón, from Proto-Germanic *siuniz. Doublet of sýn.
sjón f (genitive singular sjónar, nominative plural sjónir)
From Proto-Germanic *siuniz.
sjón f
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sjón | sjónin | sjónir | sjónirnar |
accusative | sjón | sjónina | sjónir | sjónirnar |
dative | sjón | sjóninni | sjónum | sjónunum |
genitive | sjónar | sjónarinnar | sjóna | sjónanna |