From Old Swedish skærpa, from Proto-Germanic *skarpaz (literally “cutting”). A derivative of skarp.
skärpa c
Declension of skärpa | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | skärpa | skärpan | skärpor | skärporna |
Genitive | skärpas | skärpans | skärpors | skärpornas |
skärpa (present skärper, preterite skärpte, supine skärpt, imperative skärp)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | skärpa | skärpas | ||
Supine | skärpt | skärpts | ||
Imperative | skärp | — | ||
Imper. plural1 | skärpen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | skärper | skärpte | skärps, skärpes | skärptes |
Ind. plural1 | skärpa | skärpte | skärpas | skärptes |
Subjunctive2 | skärpe | skärpte | skärpes | skärptes |
Participles | ||||
Present participle | skärpande | |||
Past participle | skärpt | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |