From skammur (“short”, adjective) + stafa (“to spell”, verb), literally “to short-spell”.
skammstafa (weak verb, third-person singular past indicative skammstafaði, supine skammstafað)
| infinitive (nafnháttur) |
að skammstafa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skammstafað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skammstafandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skammstafa | við skammstöfum | present (nútíð) |
ég skammstafi | við skammstöfum |
| þú skammstafar | þið skammstafið | þú skammstafir | þið skammstafið | ||
| hann, hún, það skammstafar | þeir, þær, þau skammstafa | hann, hún, það skammstafi | þeir, þær, þau skammstafi | ||
| past (þátíð) |
ég skammstafaði | við skammstöfuðum | past (þátíð) |
ég skammstafaði | við skammstöfuðum |
| þú skammstafaðir | þið skammstöfuðuð | þú skammstafaðir | þið skammstöfuðuð | ||
| hann, hún, það skammstafaði | þeir, þær, þau skammstöfuðu | hann, hún, það skammstafaði | þeir, þær, þau skammstöfuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
skammstafa (þú) | skammstafið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skammstafaðu | skammstafiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að skammstafast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skammstafast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skammstafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skammstafast | við skammstöfumst | present (nútíð) |
ég skammstafist | við skammstöfumst |
| þú skammstafast | þið skammstafist | þú skammstafist | þið skammstafist | ||
| hann, hún, það skammstafast | þeir, þær, þau skammstafast | hann, hún, það skammstafist | þeir, þær, þau skammstafist | ||
| past (þátíð) |
ég skammstafaðist | við skammstöfuðumst | past (þátíð) |
ég skammstafaðist | við skammstöfuðumst |
| þú skammstafaðist | þið skammstöfuðust | þú skammstafaðist | þið skammstöfuðust | ||
| hann, hún, það skammstafaðist | þeir, þær, þau skammstöfuðust | hann, hún, það skammstafaðist | þeir, þær, þau skammstöfuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
skammstafast (þú) | skammstafist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skammstafastu | skammstafisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||