From Old Swedish skiælva, from Old Norse skjalfa, from Proto-Germanic *skelbaną.
skälva c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | skälva | skälvas |
definite | skälvan | skälvans | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |
skälva (present skälver, preterite skälvde or skalv, supine skälvt, imperative skälv)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | skälva | — | ||
supine | skälvt | — | ||
imperative | skälv | — | ||
imper. plural1 | skälven | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | skälver | skälvde | — | — |
ind. plural1 | skälva | skälvde | — | — |
subjunctive2 | skälve | skälvde | — | — |
present participle | skälvande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | skälva | — | ||
supine | skulvit | — | ||
imperative | skälv | — | ||
imper. plural1 | skälven | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | skälver | skalv | — | — |
ind. plural1 | skälva | skulvo | — | — |
subjunctive2 | skälve | skulve | — | — |
present participle | skälvande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.