spóka (weak verb, third-person singular past indicative spókaði, supine spókað)
| infinitive (nafnháttur) |
að spóka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
spókað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
spókandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég spóka | við spókum | present (nútíð) |
ég spóki | við spókum |
| þú spókar | þið spókið | þú spókir | þið spókið | ||
| hann, hún, það spókar | þeir, þær, þau spóka | hann, hún, það spóki | þeir, þær, þau spóki | ||
| past (þátíð) |
ég spókaði | við spókuðum | past (þátíð) |
ég spókaði | við spókuðum |
| þú spókaðir | þið spókuðuð | þú spókaðir | þið spókuðuð | ||
| hann, hún, það spókaði | þeir, þær, þau spókuðu | hann, hún, það spókaði | þeir, þær, þau spókuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
spóka (þú) | spókið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| spókaðu | spókiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||