From stok (“cane, walking stick”) + oud (“old”).
stokoud (comparative stokouder, superlative stokoudst)
Declension of stokoud | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | stokoud | |||
inflected | stokoude | |||
comparative | stokouder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | stokoud | stokouder | het stokoudst het stokoudste | |
indefinite | m./f. sing. | stokoude | stokoudere | stokoudste |
n. sing. | stokoud | stokouder | stokoudste | |
plural | stokoude | stokoudere | stokoudste | |
definite | stokoude | stokoudere | stokoudste | |
partitive | stokouds | stokouders | — |