Back-formation from sántál (“to limp, hobble”). This verb is used in the Székely dialect and it is from a Slavic language, related to Proto-Slavic *šętati.[1][2]
sánta (comparative sántább, superlative legsántább)
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | sánta | sánták |
accusative | sántát | sántákat |
dative | sántának | sántáknak |
instrumental | sántával | sántákkal |
causal-final | sántáért | sántákért |
translative | sántává | sántákká |
terminative | sántáig | sántákig |
essive-formal | sántaként | sántákként |
essive-modal | — | — |
inessive | sántában | sántákban |
superessive | sántán | sántákon |
adessive | sántánál | sántáknál |
illative | sántába | sántákba |
sublative | sántára | sántákra |
allative | sántához | sántákhoz |
elative | sántából | sántákból |
delative | sántáról | sántákról |
ablative | sántától | sántáktól |
non-attributive possessive - singular |
sántáé | sántáké |
non-attributive possessive - plural |
sántáéi | sántákéi |
(Expressions)