From tempor- (“time”) + -āneus (adjective-forming suffix).
temporāneus (feminine temporānea, neuter temporāneum); first/second-declension adjective (Late Latin)
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | temporāneus | temporānea | temporāneum | temporāneī | temporāneae | temporānea | |
genitive | temporāneī | temporāneae | temporāneī | temporāneōrum | temporāneārum | temporāneōrum | |
dative | temporāneō | temporāneae | temporāneō | temporāneīs | |||
accusative | temporāneum | temporāneam | temporāneum | temporāneōs | temporāneās | temporānea | |
ablative | temporāneō | temporāneā | temporāneō | temporāneīs | |||
vocative | temporānee | temporānea | temporāneum | temporāneī | temporāneae | temporānea |
(See also temporānus.)