tign f (genitive singular tignar, plural tignir)
f2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | tign | tignin | tignir | tignirnar |
accusative | tign | tignina | tignir | tignirnar |
dative | tign | tignini | tignum | tignunum |
genitive | tignar | tignarinnar | tigna | tignanna |
tign f (genitive singular tignar, nominative plural tignir)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | tign | tignin | tignir | tignirnar |
accusative | tign | tignina | tignir | tignirnar |
dative | tign | tigninni | tignum | tignunum |
genitive | tignar | tignarinnar | tigna | tignanna |
tign f (definite singular tigna, indefinite plural tigner, definite plural tignene)
From Proto-Germanic *tiginō, from Proto-Indo-European *deyḱ- (“to point out”). See also teigr (“province, distinct portion of land”).
tign f