Borrowed from German typisch.[1] With Latinate -ikus ending.
tipikus (comparative tipikusabb, superlative legtipikusabb)
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | tipikus | tipikusak |
accusative | tipikusat | tipikusakat |
dative | tipikusnak | tipikusaknak |
instrumental | tipikussal | tipikusakkal |
causal-final | tipikusért | tipikusakért |
translative | tipikussá | tipikusakká |
terminative | tipikusig | tipikusakig |
essive-formal | tipikusként | tipikusakként |
essive-modal | — | — |
inessive | tipikusban | tipikusakban |
superessive | tipikuson | tipikusakon |
adessive | tipikusnál | tipikusaknál |
illative | tipikusba | tipikusakba |
sublative | tipikusra | tipikusakra |
allative | tipikushoz | tipikusakhoz |
elative | tipikusból | tipikusakból |
delative | tipikusról | tipikusakról |
ablative | tipikustól | tipikusaktól |
non-attributive possessive - singular |
tipikusé | tipikusaké |
non-attributive possessive - plural |
tipikuséi | tipikusakéi |