From tími + flakk (“wandering”).
tímaflakk n (genitive singular tímaflakks, no plural)
Declension of tímaflakk | ||||
---|---|---|---|---|
n-s | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | tímaflakk | tímaflakkið | tímaflökk | tímaflökkin |
accusative | tímaflakk | tímaflakkið | tímaflökk | tímaflökkin |
dative | tímaflakki | tímaflakkinu | tímaflökkum | tímaflökkunum |
genitive | tímaflakks | tímaflakksins | tímaflakka | tímaflakkanna |