From ubiec + -ły. First attested in 1688.[1]
ubiegły (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | ubiegły | ubiegła | ubiegłe | ubiegli | ubiegłe | |
genitive | ubiegłego | ubiegłej | ubiegłego | ubiegłych | ||
dative | ubiegłemu | ubiegłej | ubiegłemu | ubiegłym | ||
accusative | ubiegłego | ubiegły | ubiegłą | ubiegłe | ubiegłych | ubiegłe |
instrumental | ubiegłym | ubiegłą | ubiegłym | ubiegłymi | ||
locative | ubiegłym | ubiegłej | ubiegłym | ubiegłych |
ubiegły
According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), ubiegły is one of the most used words in Polish, appearing 6 times in scientific texts, 74 times in news, 46 times in essays, 1 time in fiction, and 0 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 127 times, making it the 471st most common word in a corpus of 500,000 words.[2]