From gera upp (“to settle, to reckon”).
uppgjör n (genitive singular uppgjörs, nominative plural uppgjör)
Declension of uppgjör | ||||
---|---|---|---|---|
n-s | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | uppgjör | uppgjörið | uppgjör | uppgjörin |
accusative | uppgjör | uppgjörið | uppgjör | uppgjörin |
dative | uppgjöri | uppgjörinu | uppgjörum | uppgjörunum |
genitive | uppgjörs | uppgjörsins | uppgjöra | uppgjöranna |