Past participle of volmaken (“to complete, to perfect”).
volmaakt (comparative volmaakter, superlative volmaaktst)
Declension of volmaakt | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | volmaakt | |||
inflected | volmaakte | |||
comparative | volmaakter | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | volmaakt | volmaakter | het volmaaktst het volmaaktste | |
indefinite | m./f. sing. | volmaakte | volmaaktere | volmaaktste |
n. sing. | volmaakt | volmaakter | volmaaktste | |
plural | volmaakte | volmaaktere | volmaaktste | |
definite | volmaakte | volmaaktere | volmaaktste | |
partitive | volmaakts | volmaakters | — |
volmaakt
volmaakt
Declension of volmaakt | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | volmaakt | |||
inflected | volmaakte | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | volmaakt | |||
indefinite | m./f. sing. | volmaakte | ||
n. sing. | volmaakt | |||
plural | volmaakte | |||
definite | volmaakte | |||
partitive | volmaakts |
See the etymology of the corresponding lemma form.
volmaakt