From áminna (“to admonish; to exhort; to remind”) + -ing.
áminning f (genitive singular áminningar, plural áminngar)
f6 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | áminning | áminningin | áminningar | áminningarnar |
accusative | áminning | áminningina | áminningar | áminningarnar |
dative | áminning | áminningini | áminningum | áminningunum |
genitive | áminningar | áminningarinnar | áminninga | áminninganna |
From áminna (“to admonish; to exhort; to remind”) + -ing.
áminning f (genitive singular áminningar, nominative plural áminningar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | áminning | áminningin | áminningar | áminningarnar |
accusative | áminningu | áminninguna | áminningar | áminningarnar |
dative | áminningu | áminningunni | áminningum | áminningunum |
genitive | áminningar | áminningarinnar | áminninga | áminninganna |