áminna

Hello, you have come here looking for the meaning of the word áminna. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word áminna, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say áminna in singular and plural. Everything you need to know about the word áminna you have here. The definition of the word áminna will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofáminna, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From á +‎ minna.

Pronunciation

Verb

áminna (weak verb, third-person singular past indicative áminnti, supine áminnt)

  1. (transitive, governs the accusative) to remind (to do the right thing)
  2. (transitive, governs the accusative) to admonish

Conjugation

áminna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að áminna
supine
(sagnbót) 		áminnt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		áminnandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég áminni við áminnum present
(nútíð) 		ég áminni við áminnum
þú áminnir þið áminnið þú áminnir þið áminnið
hann, hún, það áminnir þeir, þær, þau áminna hann, hún, það áminni þeir, þær, þau áminni
past
(þátíð) 		ég áminnti við áminntum past
(þátíð) 		ég áminnti við áminntum
þú áminntir þið áminntuð þú áminntir þið áminntuð
hann, hún, það áminnti þeir, þær, þau áminntu hann, hún, það áminnti þeir, þær, þau áminntu
imperative
(boðháttur) 		áminn (þú) áminnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
áminntu áminniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
áminnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að áminnast
supine
(sagnbót) 		áminnst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		áminnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég áminnist við áminnumst present
(nútíð) 		ég áminnist við áminnumst
þú áminnist þið áminnist þú áminnist þið áminnist
hann, hún, það áminnist þeir, þær, þau áminnast hann, hún, það áminnist þeir, þær, þau áminnist
past
(þátíð) 		ég áminntist við áminntumst past
(þátíð) 		ég áminntist við áminntumst
þú áminntist þið áminntust þú áminntist þið áminntust
hann, hún, það áminntist þeir, þær, þau áminntust hann, hún, það áminntist þeir, þær, þau áminntust
imperative
(boðháttur) 		áminnst (þú) áminnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
áminnstu áminnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
áminntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		áminntur áminnt áminnt áminntir áminntar áminnt
accusative
(þolfall) 		áminntan áminnta áminnt áminnta áminntar áminnt
dative
(þágufall) 		áminntum áminntri áminntu áminntum áminntum áminntum
genitive
(eignarfall) 		áminnts áminntrar áminnts áminntra áminntra áminntra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		áminnti áminnta áminnta áminntu áminntu áminntu
accusative
(þolfall) 		áminnta áminntu áminnta áminntu áminntu áminntu
dative
(þágufall) 		áminnta áminntu áminnta áminntu áminntu áminntu
genitive
(eignarfall) 		áminnta áminntu áminnta áminntu áminntu áminntu

Derived terms

Wikious
Boobota
Sagapedia