From Κρήτη (Krḗtē, “Crete”).
Κρής • (Krḗs) m (genitive Κρητός); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Κρής ho Krḗs |
τὼ Κρῆτε tṑ Krête |
οἱ Κρῆτες hoi Krêtes | ||||||||||
Genitive | τοῦ Κρητός toû Krētós |
τοῖν Κρητοῖν toîn Krētoîn |
τῶν Κρητῶν tôn Krētôn | ||||||||||
Dative | τῷ Κρητῐ́ tôi Krētĭ́ |
τοῖν Κρητοῖν toîn Krētoîn |
τοῖς Κρησῐ́ / Κρησῐ́ν toîs Krēsĭ́(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν Κρῆτᾰ tòn Krêtă |
τὼ Κρῆτε tṑ Krête |
τοὺς Κρῆτᾰς toùs Krêtăs | ||||||||||
Vocative | Κρής Krḗs |
Κρῆτε Krête |
Κρῆτες Krêtes | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | Κρής Krḗs |
Κρῆτε Krête |
Κρῆτες Krêtes | ||||||||||
Genitive | Κρητός Krētós |
Κρητοῖῐν Krētoîĭn |
Κρητῶν Krētôn | ||||||||||
Dative | Κρητῐ́ Krētĭ́ |
Κρητοῖῐν Krētoîĭn |
Κρησῐ́ / Κρησῐ́ν / Κρήτεσσῐ / Κρήτεσσῐν / Κρήτεσῐ / Κρήτεσῐν Krēsĭ́(n) / Krḗtessĭ(n) / Krḗtesĭ(n) | ||||||||||
Accusative | Κρῆτᾰ Krêtă |
Κρῆτε Krête |
Κρῆτᾰς Krêtăs | ||||||||||
Vocative | Κρής Krḗs |
Κρῆτε Krête |
Κρῆτες Krêtes | ||||||||||
Notes: |
|