From Ancient Greek ἄωρος (áōros, “unseaonable”), from ἀ- (a-, “un-”) + ὥρα (hṓra, “season”).
άγουρος • (ágouros) m (feminine άγουρη, neuter άγουρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | άγουρος (ágouros) | άγουρη (ágouri) | άγουρο (ágouro) | άγουροι (ágouroi) | άγουρες (ágoures) | άγουρα (ágoura) | |
genitive | άγουρου (ágourou) | άγουρης (ágouris) | άγουρου (ágourou) | άγουρων (ágouron) | άγουρων (ágouron) | άγουρων (ágouron) | |
accusative | άγουρο (ágouro) | άγουρη (ágouri) | άγουρο (ágouro) | άγουρους (ágourous) | άγουρες (ágoures) | άγουρα (ágoura) | |
vocative | άγουρε (ágoure) | άγουρη (ágouri) | άγουρο (ágouro) | άγουροι (ágouroi) | άγουρες (ágoures) | άγουρα (ágoura) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άγουρος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άγουρος, etc.)