From Ancient Greek ἤρεμος (ḗremos), from Proto-Indo-European *h₁rem- (“to rest”).
ήρεμος • (íremos) m (feminine ήρεμη, neuter ήρεμο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ήρεμος (íremos) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμοι (íremoi) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
| genitive | ήρεμου (íremou) | ήρεμης (íremis) | ήρεμου (íremou) | ήρεμων (íremon) | ήρεμων (íremon) | ήρεμων (íremon) | |
| accusative | ήρεμο (íremo) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμους (íremous) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
| vocative | ήρεμε (íreme) | ήρεμη (íremi) | ήρεμο (íremo) | ήρεμοι (íremoi) | ήρεμες (íremes) | ήρεμα (írema) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ήρεμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ήρεμος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ηρεμότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||