Semantic loan from French acoustique, coined by Joseph Sauveur from Ancient Greek ἀκουστικός (“of or for hearing”).[1][2]
ακουστικός • (akoustikós) m (feminine ακουστική, neuter ακουστικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ακουστικός (akoustikós) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικοί (akoustikoí) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) | |
genitive | ακουστικού (akoustikoú) | ακουστικής (akoustikís) | ακουστικού (akoustikoú) | ακουστικών (akoustikón) | ακουστικών (akoustikón) | ακουστικών (akoustikón) | |
accusative | ακουστικό (akoustikó) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικούς (akoustikoús) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) | |
vocative | ακουστικέ (akoustiké) | ακουστική (akoustikí) | ακουστικό (akoustikó) | ακουστικοί (akoustikoí) | ακουστικές (akoustikés) | ακουστικά (akoustiká) |