ανάπηρος • (anápiros) m (feminine ανάπηρη, neuter ανάπηρο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανάπηρος (anápiros) | ανάπηρη (anápiri) | ανάπηρο (anápiro) | ανάπηροι (anápiroi) | ανάπηρες (anápires) | ανάπηρα (anápira) | |
| genitive | ανάπηρου (anápirou) | ανάπηρης (anápiris) | ανάπηρου (anápirou) | ανάπηρων (anápiron) | ανάπηρων (anápiron) | ανάπηρων (anápiron) | |
| accusative | ανάπηρο (anápiro) | ανάπηρη (anápiri) | ανάπηρο (anápiro) | ανάπηρους (anápirous) | ανάπηρες (anápires) | ανάπηρα (anápira) | |
| vocative | ανάπηρε (anápire) | ανάπηρη (anápiri) | ανάπηρο (anápiro) | ανάπηροι (anápiroi) | ανάπηρες (anápires) | ανάπηρα (anápira) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανάπηρος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανάπηρος, etc.)
ανάπηρος • (anápiros) m (plural ανάπηροι, feminine ανάπηρη)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανάπηρος (anápiros) | ανάπηροι (anápiroi) |
| genitive | ανάπηρου (anápirou) αναπήρου (anapírou) |
ανάπηρων (anápiron) αναπήρων (anapíron) |
| accusative | ανάπηρο (anápiro) | ανάπηρους (anápirous) αναπήρους (anapírous) |
| vocative | ανάπηρε (anápire) | ανάπηροι (anápiroi) |
Second forms are formal.