ανήθικος • (aníthikos) m (feminine ανήθικη, neuter ανήθικο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανήθικος (aníthikos) | ανήθικη (aníthiki) | ανήθικο (aníthiko) | ανήθικοι (aníthikoi) | ανήθικες (aníthikes) | ανήθικα (aníthika) | |
genitive | ανήθικου (aníthikou) | ανήθικης (aníthikis) | ανήθικου (aníthikou) | ανήθικων (aníthikon) | ανήθικων (aníthikon) | ανήθικων (aníthikon) | |
accusative | ανήθικο (aníthiko) | ανήθικη (aníthiki) | ανήθικο (aníthiko) | ανήθικους (aníthikous) | ανήθικες (aníthikes) | ανήθικα (aníthika) | |
vocative | ανήθικε (aníthike) | ανήθικη (aníthiki) | ανήθικο (aníthiko) | ανήθικοι (aníthikoi) | ανήθικες (aníthikes) | ανήθικα (aníthika) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανήθικος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανήθικος, etc.)