Learnedly, from Hellenistic Koine Greek ἀνεπιθύμητος (anepithúmētos, “one without desire”). By surface analysis, αν- (an-, α- privative) + επιθυμητός (epithymitós, “desired, wanted”).[1]
ανεπιθύμητος • (anepithýmitos) m (feminine ανεπιθύμητη, neuter ανεπιθύμητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανεπιθύμητος (anepithýmitos) | ανεπιθύμητη (anepithýmiti) | ανεπιθύμητο (anepithýmito) | ανεπιθύμητοι (anepithýmitoi) | ανεπιθύμητες (anepithýmites) | ανεπιθύμητα (anepithýmita) | |
| genitive | ανεπιθύμητου (anepithýmitou) | ανεπιθύμητης (anepithýmitis) | ανεπιθύμητου (anepithýmitou) | ανεπιθύμητων (anepithýmiton) | ανεπιθύμητων (anepithýmiton) | ανεπιθύμητων (anepithýmiton) | |
| accusative | ανεπιθύμητο (anepithýmito) | ανεπιθύμητη (anepithýmiti) | ανεπιθύμητο (anepithýmito) | ανεπιθύμητους (anepithýmitous) | ανεπιθύμητες (anepithýmites) | ανεπιθύμητα (anepithýmita) | |
| vocative | ανεπιθύμητε (anepithýmite) | ανεπιθύμητη (anepithýmiti) | ανεπιθύμητο (anepithýmito) | ανεπιθύμητοι (anepithýmitoi) | ανεπιθύμητες (anepithýmites) | ανεπιθύμητα (anepithýmita) | |