From an unattested Byzantine Greek *γαλεανός (*galeanós), from Koine Greek καλλεανός (kalleanós), a derivative of κάλαϊς (kálaïs, “turquoise-like stone”), probably from Ancient Greek καλάϊνος (kaláïnos, “blue-green, bluish (esp. of stones, earthenware, etc.)”). Doublet of γαλάζιος (galázios).[1]
γαλανός • (galanós) m (feminine γαλανή, neuter γαλανό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | γαλανός (galanós) | γαλανή (galaní) | γαλανό (galanó) | γαλανοί (galanoí) | γαλανές (galanés) | γαλανά (galaná) | |
| genitive | γαλανού (galanoú) | γαλανής (galanís) | γαλανού (galanoú) | γαλανών (galanón) | γαλανών (galanón) | γαλανών (galanón) | |
| accusative | γαλανό (galanó) | γαλανή (galaní) | γαλανό (galanó) | γαλανούς (galanoús) | γαλανές (galanés) | γαλανά (galaná) | |
| vocative | γαλανέ (galané) | γαλανή (galaní) | γαλανό (galanó) | γαλανοί (galanoí) | γαλανές (galanés) | γαλανά (galaná) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γαλανός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γαλανός, etc.)