From δόξα (dóxa, “opinion”) + σοφός (sophós, “wise”).
δοξόσοφος • (doxósophos) m or f (neuter δοξόσοφον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | δοξόσοφος doxósophos |
δοξόσοφον doxósophon |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξόσοφοι doxósophoi |
δοξόσοφᾰ doxósophă | ||||||||
Genitive | δοξοσόφου doxosóphou |
δοξοσόφου doxosóphou |
δοξοσόφοιν doxosóphoin |
δοξοσόφοιν doxosóphoin |
δοξοσόφων doxosóphōn |
δοξοσόφων doxosóphōn | ||||||||
Dative | δοξοσόφῳ doxosóphōi |
δοξοσόφῳ doxosóphōi |
δοξοσόφοιν doxosóphoin |
δοξοσόφοιν doxosóphoin |
δοξοσόφοις doxosóphois |
δοξοσόφοις doxosóphois | ||||||||
Accusative | δοξόσοφον doxósophon |
δοξόσοφον doxósophon |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξοσόφους doxosóphous |
δοξόσοφᾰ doxósophă | ||||||||
Vocative | δοξόσοφε doxósophe |
δοξόσοφον doxósophon |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξοσόφω doxosóphō |
δοξόσοφοι doxósophoi |
δοξόσοφᾰ doxósophă | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δοξοσόφως doxosóphōs |
δοξοσοφώτερος doxosophṓteros |
δοξοσοφώτᾰτος doxosophṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|