Learned borrowing from Ancient Greek ἐξαίρετος (exaíretos),[1] from εξ- (ex-) + αἱρῶ (hairô) + -τος (-tos).
εξαίρετος • (exaíretos) m (feminine εξαίρετη, neuter εξαίρετο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | εξαίρετος • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετοι • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |
genitive | εξαίρετου • | εξαίρετης • | εξαίρετου • | εξαίρετων • | εξαίρετων • | εξαίρετων • |
accusative | εξαίρετο • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετους • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |
vocative | εξαίρετε • | εξαίρετη • | εξαίρετο • | εξαίρετοι • | εξαίρετες • | εξαίρετα • |