From Ancient Greek ἐξομολόγησις (exomológēsis).
εξομολόγηση • (exomológisi) f (plural εξομολογήσεις)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | εξομολόγηση (exomológisi) | εξομολογήσεις (exomologíseis) |
genitive | εξομολόγησης (exomológisis) | εξομολογήσεων (exomologíseon) |
accusative | εξομολόγηση (exomológisi) | εξομολογήσεις (exomologíseis) |
vocative | εξομολόγηση (exomológisi) | εξομολογήσεις (exomologíseis) |
Older or formal genitive singular: εξομολογήσεως (exomologíseos)