From the Ancient Greek ἐπικός (epikós). By surface analysis, έπος (épos) + -ικός (-ikós).
επικός • (epikós) m
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | επικός (epikós) | επική (epikí) | επικό (epikó) | επικοί (epikoí) | επικές (epikés) | επικά (epiká) | |
genitive | επικού (epikoú) | επικής (epikís) | επικού (epikoú) | επικών (epikón) | επικών (epikón) | επικών (epikón) | |
accusative | επικό (epikó) | επική (epikí) | επικό (epikó) | επικούς (epikoús) | επικές (epikés) | επικά (epiká) | |
vocative | επικέ (epiké) | επική (epikí) | επικό (epikó) | επικοί (epikoí) | επικές (epikés) | επικά (epiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επικός, etc.)