From κατηγορέω (katēgoréō) + -μα (-ma).
κᾰτηγόρημᾰ • (kătēgórēmă) n (genitive κᾰτηγορήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò kătēgórēmă |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ kătēgorḗmăte |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tằ kătēgorḗmătă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κᾰτηγορήμᾰτος toû kătēgorḗmătos |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn kătēgorēmắtoin |
τῶν κᾰτηγορημᾰ́των tôn kătēgorēmắtōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κᾰτηγορήμᾰτῐ tôi kătēgorḗmătĭ |
τοῖν κᾰτηγορημᾰ́τοιν toîn kătēgorēmắtoin |
τοῖς κᾰτηγορήμᾰσῐ / κᾰτηγορήμᾰσῐν toîs kătēgorḗmăsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ κᾰτηγόρημᾰ tò kătēgórēmă |
τὼ κᾰτηγορήμᾰτε tṑ kătēgorḗmăte |
τᾰ̀ κᾰτηγορήμᾰτᾰ tằ kătēgorḗmătă | ||||||||||
| Vocative | κᾰτηγόρημᾰ kătēgórēmă |
κᾰτηγορήμᾰτε kătēgorḗmăte |
κᾰτηγορήμᾰτᾰ kătēgorḗmătă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek κατηγόρημα (katēgórēma). By surface analysis, κατηγορώ (katigoró, “to accuse”) + -μα (-ma).
κατηγόρημα • (katigórima) n (plural κατηγορήματα)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |
| genitive | κατηγορήματος (katigorímatos) | κατηγορημάτων (katigorimáton) |
| accusative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |
| vocative | κατηγόρημα (katigórima) | κατηγορήματα (katigorímata) |