From κλῑ́νω (klī́nō, “I slope, incline”) + -μᾰ (-ma).[1]
κλῐ́μᾰ • (klíma) n (genitive κλῐ́μᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κλῐ́μᾰ tò klíma |
τὼ κλῐ́μᾰτε tṑ klímate |
τᾰ̀ κλῐ́μᾰτᾰ tà klímata | ||||||||||
Genitive | τοῦ κλῐ́μᾰτος toû klímatos |
τοῖν κλῐμᾰ́τοιν toîn klimátoin |
τῶν κλῐμᾰ́των tôn klimátōn | ||||||||||
Dative | τῷ κλῐ́μᾰτῐ tôi klímati |
τοῖν κλῐμᾰ́τοιν toîn klimátoin |
τοῖς κλῐ́μᾰσῐ / κλῐ́μᾰσῐν toîs klímasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ κλῐ́μᾰ tò klíma |
τὼ κλῐ́μᾰτε tṑ klímate |
τᾰ̀ κλῐ́μᾰτᾰ tà klímata | ||||||||||
Vocative | κλῐ́μᾰ klíma |
κλῐ́μᾰτε klímate |
κλῐ́μᾰτᾰ klímata | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κλίμα (klíma).
κλίμα • (klíma) n (plural κλίματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κλίμα (klíma) | κλίματα (klímata) |
genitive | κλίματος (klímatos) | κλιμάτων (klimáton) |
accusative | κλίμα (klíma) | κλίματα (klímata) |
vocative | κλίμα (klíma) | κλίματα (klímata) |