From κοσμέω (kosméō, “order”) + -τωρ (-tōr).
κοσμήτωρ • (kosmḗtōr) m (genitive κοσμητωρ); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κοσμήτωρ ho kosmḗtōr |
τὼ κοσμήτορε tṑ kosmḗtore |
οἱ κοσμήτορες hoi kosmḗtores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κοσμήτορος toû kosmḗtoros |
τοῖν κοσμητόροιν toîn kosmētóroin |
τῶν κοσμητόρων tôn kosmētórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κοσμήτορῐ tôi kosmḗtori |
τοῖν κοσμητόροιν toîn kosmētóroin |
τοῖς κοσμήτορσῐ / κοσμήτορσῐν toîs kosmḗtorsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν κοσμήτορᾰ tòn kosmḗtora |
τὼ κοσμήτορε tṑ kosmḗtore |
τοὺς κοσμήτορᾰς toùs kosmḗtoras | ||||||||||
| Vocative | κοσμῆτορ kosmêtor |
κοσμήτορε kosmḗtore |
κοσμήτορες kosmḗtores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||