κυκλόω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κυκλόω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κυκλόω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κυκλόω in singular and plural. Everything you need to know about the word κυκλόω you have here. The definition of the word κυκλόω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκυκλόω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From κύκλος (kúklos, “circle”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

κυκλόω • (kuklóō)

  1. to encircle, surround
  2. to go round
  3. to form a circle

Inflection

   Present: κῠκλῶ, κῠκλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κῠκλῶ κῠκλοῖς κῠκλοῖ κῠκλοῦτον κῠκλοῦτον κῠκλοῦμεν κῠκλοῦτε κῠκλοῦσῐ(ν)
subjunctive κῠκλῶ κῠκλοῖς κῠκλοῖ κῠκλῶτον κῠκλῶτον κῠκλῶμεν κῠκλῶτε κῠκλῶσῐ(ν)
optative κῠκλοίην,
κῠκλοῖμῐ 		κῠκλοίης,
κῠκλοῖς 		κῠκλοίη,
κῠκλοῖ 		κῠκλοῖτον,
κῠκλοίητον 		κῠκλοίτην,
κῠκλοιήτην 		κῠκλοῖμεν,
κῠκλοίημεν 		κῠκλοῖτε,
κῠκλοίητε 		κῠκλοῖεν,
κῠκλοίησᾰν
imperative   κῠ́κλου κῠκλούτω κῠκλοῦτον κῠκλούτων   κῠκλοῦτε κῠκλούντων
middle/
passive 		indicative κῠκλοῦμαι κῠκλοῖ κῠκλοῦται κῠκλοῦσθον κῠκλοῦσθον κῠκλούμεθᾰ κῠκλοῦσθε κῠκλοῦνται
subjunctive κῠκλῶμαι κῠκλοῖ κῠκλῶται κῠκλῶσθον κῠκλῶσθον κῠκλώμεθᾰ κῠκλῶσθε κῠκλῶνται
optative κῠκλοίμην κῠκλοῖο κῠκλοῖτο κῠκλοῖσθον κῠκλοίσθην κῠκλοίμεθᾰ κῠκλοῖσθε κῠκλοῖντο
imperative   κῠκλοῦ κῠκλούσθω κῠκλοῦσθον κῠκλούσθων   κῠκλοῦσθε κῠκλούσθων
active middle/passive
infinitive κῠκλοῦν κῠκλοῦσθαι
participle m κῠκλῶν κῠκλούμενος
f κῠκλοῦσᾰ κῠκλουμένη
n κῠκλοῦν κῠκλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκῠ́κλουν, ἐκῠκλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκῠ́κλουν ἐκῠ́κλους ἐκῠ́κλου ἐκῠκλοῦτον ἐκῠκλούτην ἐκῠκλοῦμεν ἐκῠκλοῦτε ἐκῠ́κλουν
middle/
passive 		indicative ἐκῠκλούμην ἐκῠκλοῦ ἐκῠκλοῦτο ἐκῠκλοῦσθον ἐκῠκλούσθην ἐκῠκλούμεθᾰ ἐκῠκλοῦσθε ἐκῠκλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κῠκλώσω, κῠκλώσομαι, κῠκλωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κῠκλώσω κῠκλώσεις κῠκλώσει κῠκλώσετον κῠκλώσετον κῠκλώσομεν κῠκλώσετε κῠκλώσουσῐ(ν)
optative κῠκλώσοιμῐ κῠκλώσοις κῠκλώσοι κῠκλώσοιτον κῠκλωσοίτην κῠκλώσοιμεν κῠκλώσοιτε κῠκλώσοιεν
middle indicative κῠκλώσομαι κῠκλώσῃ,
κῠκλώσει 		κῠκλώσεται κῠκλώσεσθον κῠκλώσεσθον κῠκλωσόμεθᾰ κῠκλώσεσθε κῠκλώσονται
optative κῠκλωσοίμην κῠκλώσοιο κῠκλώσοιτο κῠκλώσοισθον κῠκλωσοίσθην κῠκλωσοίμεθᾰ κῠκλώσοισθε κῠκλώσοιντο
passive indicative κῠκλωθήσομαι κῠκλωθήσῃ κῠκλωθήσεται κῠκλωθήσεσθον κῠκλωθήσεσθον κῠκλωθησόμεθᾰ κῠκλωθήσεσθε κῠκλωθήσονται
optative κῠκλωθησοίμην κῠκλωθήσοιο κῠκλωθήσοιτο κῠκλωθήσοισθον κῠκλωθησοίσθην κῠκλωθησοίμεθᾰ κῠκλωθήσοισθε κῠκλωθήσοιντο
active middle passive
infinitive κῠκλώσειν κῠκλώσεσθαι κῠκλωθήσεσθαι
participle m κῠκλώσων κῠκλωσόμενος κῠκλωθησόμενος
f κῠκλώσουσᾰ κῠκλωσομένη κῠκλωθησομένη
n κῠκλῶσον κῠκλωσόμενον κῠκλωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκῠ́κλωσᾰ, ἐκῠκλωσᾰ́μην, ἐκῠκλώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκῠ́κλωσᾰ ἐκῠ́κλωσᾰς ἐκῠ́κλωσε(ν) ἐκῠκλώσᾰτον ἐκῠκλωσᾰ́την ἐκῠκλώσᾰμεν ἐκῠκλώσᾰτε ἐκῠ́κλωσᾰν
subjunctive κῠκλώσω κῠκλώσῃς κῠκλώσῃ κῠκλώσητον κῠκλώσητον κῠκλώσωμεν κῠκλώσητε κῠκλώσωσῐ(ν)
optative κῠκλώσαιμῐ κῠκλώσειᾰς,
κῠκλώσαις 		κῠκλώσειε(ν),
κῠκλώσαι 		κῠκλώσαιτον κῠκλωσαίτην κῠκλώσαιμεν κῠκλώσαιτε κῠκλώσειᾰν,
κῠκλώσαιεν
imperative   κῠ́κλωσον κῠκλωσᾰ́τω κῠκλώσᾰτον κῠκλωσᾰ́των   κῠκλώσᾰτε κῠκλωσᾰ́ντων
middle indicative ἐκῠκλωσᾰ́μην ἐκῠκλώσω ἐκῠκλώσᾰτο ἐκῠκλώσᾰσθον ἐκῠκλωσᾰ́σθην ἐκῠκλωσᾰ́μεθᾰ ἐκῠκλώσᾰσθε ἐκῠκλώσᾰντο
subjunctive κῠκλώσωμαι κῠκλώσῃ κῠκλώσηται κῠκλώσησθον κῠκλώσησθον κῠκλωσώμεθᾰ κῠκλώσησθε κῠκλώσωνται
optative κῠκλωσαίμην κῠκλώσαιο κῠκλώσαιτο κῠκλώσαισθον κῠκλωσαίσθην κῠκλωσαίμεθᾰ κῠκλώσαισθε κῠκλώσαιντο
imperative   κῠ́κλωσαι κῠκλωσᾰ́σθω κῠκλώσᾰσθον κῠκλωσᾰ́σθων   κῠκλώσᾰσθε κῠκλωσᾰ́σθων
passive indicative ἐκῠκλώθην ἐκῠκλώθης ἐκῠκλώθη ἐκῠκλώθητον ἐκῠκλωθήτην ἐκῠκλώθημεν ἐκῠκλώθητε ἐκῠκλώθησᾰν
subjunctive κῠκληθῶ κῠκληθῇς κῠκληθῇ κῠκληθῆτον κῠκληθῆτον κῠκληθῶμεν κῠκληθῆτε κῠκληθῶσῐ(ν)
optative κῠκληθείην κῠκληθείης κῠκληθείη κῠκληθεῖτον,
κῠκληθείητον 		κῠκληθείτην,
κῠκληθειήτην 		κῠκληθεῖμεν,
κῠκληθείημεν 		κῠκληθεῖτε,
κῠκληθείητε 		κῠκληθεῖεν,
κῠκληθείησᾰν
imperative   κῠκλήθητῐ κῠκληθήτω κῠκλήθητον κῠκληθήτων   κῠκλήθητε κῠκληθέντων
active middle passive
infinitive κῠκλῶσαι κῠκλώσᾰσθαι κῠκληθῆναι
participle m κῠκλώσᾱς κῠκλωσᾰ́μενος κῠκληθείς
f κῠκλώσᾱσᾰ κῠκλωσᾰμένη κῠκληθεῖσᾰ
n κῠκλῶσᾰν κῠκλωσᾰ́μενον κῠκληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκῠ́κλωκᾰ, κεκῠ́κλωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκῠ́κλωκᾰ κεκῠ́κλωκᾰς κεκῠ́κλωκε(ν) κεκῠκλώκᾰτον κεκῠκλώκᾰτον κεκῠκλώκᾰμεν κεκῠκλώκᾰτε κεκῠκλώκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκῠκλώκω κεκῠκλώκῃς κεκῠκλώκῃ κεκῠκλώκητον κεκῠκλώκητον κεκῠκλώκωμεν κεκῠκλώκητε κεκῠκλώκωσῐ(ν)
optative κεκῠκλώκοιμῐ,
κεκῠκλωκοίην 		κεκῠκλώκοις,
κεκῠκλωκοίης 		κεκῠκλώκοι,
κεκῠκλωκοίη 		κεκῠκλώκοιτον κεκῠκλωκοίτην κεκῠκλώκοιμεν κεκῠκλώκοιτε κεκῠκλώκοιεν
imperative   κεκῠ́κλωκε κεκῠκλωκέτω κεκῠκλώκετον κεκῠκλωκέτων   κεκῠκλώκετε κεκῠκλωκόντων
middle/
passive 		indicative κεκῠ́κλωμαι κεκῠ́κλωσαι κεκῠ́κλωται κεκῠ́κλωσθον κεκῠ́κλωσθον κεκῠκλώμεθᾰ κεκῠ́κλωσθε κεκῠ́κλωνται
subjunctive κεκῠκλωμένος ὦ κεκῠκλωμένος ᾖς κεκῠκλωμένος ᾖ κεκῠκλωμένω ἦτον κεκῠκλωμένω ἦτον κεκῠκλωμένοι ὦμεν κεκῠκλωμένοι ἦτε κεκῠκλωμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκῠκλωμένος εἴην κεκῠκλωμένος εἴης κεκῠκλωμένος εἴη κεκῠκλωμένω εἴητον/εἶτον κεκῠκλωμένω εἰήτην/εἴτην κεκῠκλωμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκῠκλωμένοι εἴητε/εἶτε κεκῠκλωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκῠ́κλωσο κεκῠκλώσθω κεκῠ́κλωσθον κεκῠκλώσθων   κεκῠ́κλωσθε κεκῠκλώσθων
active middle/passive
infinitive κεκῠκλωκέναι κεκῠκλῶσθαι
participle m κεκῠκλωκώς κεκῠκλωμένος
f κεκῠκλωκυῖᾰ κεκῠκλωμένη
n κεκῠκλωκός κεκῠκλωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia