Learned borrowing from Ancient Greek λαίμαργος (laímargos).[1]
λαίμαργος • (laímargos) m (feminine λαίμαργη, neuter λαίμαργο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | λαίμαργος (laímargos) | λαίμαργη (laímargi) | λαίμαργο (laímargo) | λαίμαργοι (laímargoi) | λαίμαργες (laímarges) | λαίμαργα (laímarga) | |
genitive | λαίμαργου (laímargou) | λαίμαργης (laímargis) | λαίμαργου (laímargou) | λαίμαργων (laímargon) | λαίμαργων (laímargon) | λαίμαργων (laímargon) | |
accusative | λαίμαργο (laímargo) | λαίμαργη (laímargi) | λαίμαργο (laímargo) | λαίμαργους (laímargous) | λαίμαργες (laímarges) | λαίμαργα (laímarga) | |
vocative | λαίμαργε (laímarge) | λαίμαργη (laímargi) | λαίμαργο (laímargo) | λαίμαργοι (laímargoi) | λαίμαργες (laímarges) | λαίμαργα (laímarga) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λαίμαργος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λαίμαργος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο λαιμαργότερος", etc)
|