From Proto-Indo-European *mono- (“neck”).
μάννος • (mánnos) m (genitive μάννου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μᾰ́ννος ho mánnos |
τὼ μᾰ́ννω tṑ mánnō |
τοὶ μᾰ́ννοι toì mánnoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μᾰ́ννοιο toû mánnoio |
τοῖν μᾰ́ννοιν toîn mánnoin |
τῶν μᾰ́ννων tôn mánnōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μᾰ́ννῳ tôi mánnōi |
τοῖν μᾰ́ννοιν toîn mánnoin |
τοῖς μᾰ́ννοις toîs mánnois | ||||||||||
| Accusative | τὸν μᾰ́ννον tòn mánnon |
τὼ μᾰ́ννω tṑ mánnō |
τοὺς μᾰ́ννους toùs mánnous | ||||||||||
| Vocative | μᾰ́ννε mánne |
μᾰ́ννω mánnō |
μᾰ́ννοι mánnoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||