μονόλιθος

Ancient Greek

μονό- (monó-, “mono-”) +‎ λίθος (líthos, “stone”)

μονόλιθος • (monólithos) m or f (neuter μονόλιθον); second declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	μονόλιθος monólithos	μονόλιθον monólithon	μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō	μονόλιθοι monólithoi	μονόλιθᾰ monólithă
Genitive	μονολίθου monolíthou	μονολίθου monolíthou	μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθων monolíthōn	μονολίθων monolíthōn
Dative	μονολίθῳ monolíthōi	μονολίθῳ monolíthōi	μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθοις monolíthois	μονολίθοις monolíthois
Accusative	μονόλιθον monólithon	μονόλιθον monólithon	μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō	μονολίθους monolíthous	μονόλιθᾰ monólithă
Vocative	μονόλιθε monólithe	μονόλιθον monólithon	μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō	μονόλιθοι monólithoi	μονόλιθᾰ monólithă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	μονολίθως monolíthōs		μονολιθότερος monolithóteros		μονολιθότᾰτος monolithótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Also as in Ancient Greek μονόλιθος (monólithos, adjective). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “Senses from French monolithe?”) μονό- (monó-, “mono-”) +‎ λίθος (líthos, “stone”).

μονόλιθος • (monólithos) m (plural μονόλιθοι)