μόνος (mónos) + φθόγγος (phthóngos)
μονόφθογγος • (monóphthongos) f (genitive μονοφθόγγου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μονόφθογγος hē monóphthongos |
τὼ μονοφθόγγω tṑ monophthóngō |
αἱ μονόφθογγοι hai monóphthongoi | ||||||||||
| Genitive | τῆς μονοφθόγγου tês monophthóngou |
τοῖν μονοφθόγγοιν toîn monophthóngoin |
τῶν μονοφθόγγων tôn monophthóngōn | ||||||||||
| Dative | τῇ μονοφθόγγῳ têi monophthóngōi |
τοῖν μονοφθόγγοιν toîn monophthóngoin |
ταῖς μονοφθόγγοις taîs monophthóngois | ||||||||||
| Accusative | τὴν μονόφθογγον tḕn monóphthongon |
τὼ μονοφθόγγω tṑ monophthóngō |
τᾱ̀ς μονοφθόγγους tā̀s monophthóngous | ||||||||||
| Vocative | μονόφθογγε monóphthonge |
μονοφθόγγω monophthóngō |
μονόφθογγοι monóphthongoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||