From ναῦς (naûs, “ship”) + κλῆρος (klêros, “lot; clergy”).
ναύκληρος • (naúklēros) m (genitive ναυκλήρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ναύκληρος ho naúklēros |
τὼ ναυκλήρω tṑ nauklḗrō |
οἱ ναύκληροι hoi naúklēroi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ναυκλήρου toû nauklḗrou |
τοῖν ναυκλήροιν toîn nauklḗroin |
τῶν ναυκλήρων tôn nauklḗrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ναυκλήρῳ tôi nauklḗrōi |
τοῖν ναυκλήροιν toîn nauklḗroin |
τοῖς ναυκλήροις toîs nauklḗrois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ναύκληρον tòn naúklēron |
τὼ ναυκλήρω tṑ nauklḗrō |
τοὺς ναυκλήρους toùs nauklḗrous | ||||||||||
| Vocative | ναύκληρε naúklēre |
ναυκλήρω nauklḗrō |
ναύκληροι naúklēroi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||