Learned borrowing from Ancient Greek ὀρείχαλκος (oreíkhalkos).
ορείχαλκος • (oreíchalkos) m (plural ορείχαλκοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ορείχαλκος (oreíchalkos) | ορείχαλκοι (oreíchalkoi) |
genitive | ορείχαλκου (oreíchalkou) ορειχάλκου (oreichálkou) |
ορείχαλκων (oreíchalkon) ορειχάλκων (oreichálkon) |
accusative | ορείχαλκο (oreíchalko) | ορείχαλκους (oreíchalkous) ορειχάλκους (oreichálkous) |
vocative | ορείχαλκε (oreíchalke) | ορείχαλκοι (oreíchalkoi) |
Second forms are formal.