οἶκος (oîkos, “a house”) + -γενής (-genḗs, “born in”)
οἰκογενής • (oikogenḗs) m or f (neuter οἰκογενές); third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | οἰκογενής oikogenḗs |
οἰκογενές oikogenés |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖς oikogeneîs |
οἰκογενῆ oikogenê | ||||||||
Genitive | οἰκογενοῦς oikogenoûs |
οἰκογενοῦς oikogenoûs |
οἰκογενοῖν oikogenoîn |
οἰκογενοῖν oikogenoîn |
οἰκογενῶν oikogenôn |
οἰκογενῶν oikogenôn | ||||||||
Dative | οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενοῖν oikogenoîn |
οἰκογενοῖν oikogenoîn |
οἰκογενέσῐ / οἰκογενέσῐν oikogenési(n) |
οἰκογενέσῐ / οἰκογενέσῐν oikogenési(n) | ||||||||
Accusative | οἰκογενῆ oikogenê |
οἰκογενές oikogenés |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖς oikogeneîs |
οἰκογενῆ oikogenê | ||||||||
Vocative | οἰκογενές oikogenés |
οἰκογενές oikogenés |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖ oikogeneî |
οἰκογενεῖς oikogeneîs |
οἰκογενῆ oikogenê | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
οἰκογενῶς oikogenôs |
οἰκογενέστερος oikogenésteros |
οἰκογενέστᾰτος oikogenéstatos | ||||||||||||
Notes: |
|
“οἰκογενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press