From πᾰρᾰλλᾰ́σσω (parallássō, “to cause to alternate”) + -σῐς (-sis).
πᾰρᾰ́λλᾰξῐς • (parállaxis) f (genitive πᾰρᾰλλᾰ́ξεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πᾰρᾰ́λλᾰξῐς hē parállaxis |
τὼ πᾰρᾰλλᾰ́ξει tṑ paralláxei |
αἱ πᾰρᾰλλᾰ́ξεις hai paralláxeis | ||||||||||
Genitive | τῆς πᾰρᾰλλᾰ́ξεως tês paralláxeōs |
τοῖν πᾰρᾰλλᾰξέοιν toîn parallaxéoin |
τῶν πᾰρᾰλλᾰ́ξεων tôn paralláxeōn | ||||||||||
Dative | τῇ πᾰρᾰλλᾰ́ξει têi paralláxei |
τοῖν πᾰρᾰλλᾰξέοιν toîn parallaxéoin |
ταῖς πᾰρᾰλλᾰ́ξεσῐ / πᾰρᾰλλᾰ́ξεσῐν taîs paralláxesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν πᾰρᾰ́λλᾰξῐν tḕn parállaxin |
τὼ πᾰρᾰλλᾰ́ξει tṑ paralláxei |
τᾱ̀ς πᾰρᾰλλᾰ́ξεις tā̀s paralláxeis | ||||||||||
Vocative | πᾰρᾰ́λλᾰξῐ parállaxi |
πᾰρᾰλλᾰ́ξει paralláxei |
πᾰρᾰλλᾰ́ξεις paralláxeis | ||||||||||
Notes: |
|