From σῐ́δηρος (sídēros, “iron”) + -ουργός (-ourgós, “worker”).
σῐδηρουργός • (sidērourgós) m (genitive σῐδηρουργοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σῐδηρουργός ho sidērourgós |
τὼ σῐδηρουργώ tṑ sidērourgṓ |
οἱ σῐδηρουργοί hoi sidērourgoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῐδηρουργοῦ toû sidērourgoû |
τοῖν σῐδηρουργοῖν toîn sidērourgoîn |
τῶν σῐδηρουργῶν tôn sidērourgôn | ||||||||||
Dative | τῷ σῐδηρουργῷ tôi sidērourgôi |
τοῖν σῐδηρουργοῖν toîn sidērourgoîn |
τοῖς σῐδηρουργοῖς toîs sidērourgoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σῐδηρουργόν tòn sidērourgón |
τὼ σῐδηρουργώ tṑ sidērourgṓ |
τοὺς σῐδηρουργούς toùs sidērourgoús | ||||||||||
Vocative | σῐδηρουργέ sidērourgé |
σῐδηρουργώ sidērourgṓ |
σῐδηρουργοί sidērourgoí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek σιδηρουργός (sidērourgós), from σίδηρος (sídēros, “iron”) + -ουργός (-ourgós, “worker, maker, craftsman”); equivalent to σίδερο (sídero) + -ουργός (-ourgós).
σιδηρουργός • (sidirourgós) m (plural σιδηρουργοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σιδηρουργός (sidirourgós) | σιδηρουργοί (sidirourgoí) |
genitive | σιδηρουργού (sidirourgoú) | σιδηρουργών (sidirourgón) |
accusative | σιδηρουργό (sidirourgó) | σιδηρουργούς (sidirourgoús) |
vocative | σιδηρουργέ (sidirourgé) | σιδηρουργοί (sidirourgoí) |