From Ancient Greek σύμπτωσις (súmptōsis), from σῠν- (sun-) + πτῶσις (ptôsis) (from πίπτω (píptō)).
σύμπτωση • (sýmptosi) f (plural συμπτώσεις)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σύμπτωση (sýmptosi) | συμπτώσεις (symptóseis) |
genitive | σύμπτωσης (sýmptosis) | συμπτώσεων (symptóseon) |
accusative | σύμπτωση (sýmptosi) | συμπτώσεις (symptóseis) |
vocative | σύμπτωση (sýmptosi) | συμπτώσεις (symptóseis) |
Older or formal genitive singular: συμπτώσεως (symptóseos)